Rozdział 6 + czas się pożegnać na jakiś czas :)

Opychałam się właśnie daniem, które przyrządziła Kara. Nigdy bym nie pomyślała, że tak dobrze gotuje. No i to jest powód dlaczego jeszcze nie umarłam. Gdybym sama gotowała to.. to by było kiepsko. 
- Patty, no weź pomóż - starała się mnie odciągnąć od tej miski. 
Dziś odwiedzają nas Alfie i Willow. A skoro przychodzi ten pierwszy wymieniony, no trzeba przygotować więcej jedzenia. 
- Ale KT.. To jest pyszneeee... 
- Pat. - podniosła jedną brew. 
- Ja się tam wypisuje z tego. Niech Ci pomoże... O Eddie! - akurat wszedł do salonu - z nieba spadłeś! KT potrzebuje po... 
- Nie mogę - przerwał mi - muszę pojechać na lotnisko po Alfiego. 
- Ja też muszę! - podleciałam do zlewu umyć dłonie - myślę Kara, że najlepiej sobie poradzisz sama, wiesz... 
 - I tak mi nie pomagałaś. 
- Czepiasz się.. Gdzie są moje okulary? 
 - Tu - podał mi je Eddie. 
Jeszcze tylko torebka, która leżała na ławie i byłam gotowa. Zostawiliśmy KT w kuchni i poszliśmy do garażu. Tam stał samochód Millera. Weszłam do niego i zapięłam pasy. 
- Raczej nie musimy się śpieszyć - powiedział, gdy już wyjeżdżaliśmy z Vancouver - samolot przylatuje dopiero za pół godziny. 
- Eddie? Mogę się ciebie coś spytać? 
 - Jasne. 
- Dlaczego zerwaliście z KT? 
Skoro Eddie był szczęśliwy z nią to dlaczego ze sobą skończyli? A może po prostu uznali, że ten ich związek zniszczy przyjaźń. Bo nie oszukujmy się, moją przyjaźń z Eddiem zniszczył, osłabił. Ale tęsknię za nim. Jak jest blisko mnie, jak daleko - co za różnica? Nigdy już nie będzie tak jak dawniej. To wszystko co przeszłam w liceum powinnam wygumkować i napisać czarnym markerem ''Nowe''. Nowe życie. 
- Zerwaliśmy bo po prostu tak jest lepiej, Gaduło. 
- A nie czujecie się w swoim towarzystwie.. dziwnie? 
- A czy w twoim towarzystwie czuję się tak? 
Tak, Eddie. Ja się tak czuję. 
 - Nie - odpowiedziałam. Szkoda, że nie mam tyle odwagi by powiedzieć mu tego co myślę. 
Gdy już byliśmy na lotnisku i czekaliśmy okazało się, że samolot ma małe opóźnienie. To już lepiej było zostać w domu i podjadać dania KT. Nie lubię długo czekać. A jakby się okazało, że to jeszcze nie ten samolot, którym leci Alfie i Willow to...
Z głośników dobiegł jakiś głos, ale ja nie słyszałam dokładnie co mówi, gdyż miałam słuchawki na uszach. Eddie to już dawno opuścił miejsce siedzące i chodził po auli. W pomieszczeniu zrobił się nagły tłok a ja zrozumiałam, że właśnie przyleciał samolot. 
- Eddie, widzisz ich gdzieś? - wolałam się teraz trzymać blisko niego. Ludzi na prawdę było sporo. 
- Chyba wychodzą ale nie jestem pewny. 
Nie musieliśmy czekać długo. Po kilku sekundach para stanęła przed nami. 
- Patricia!? - Alfie stanął przede mną przecierając oczy - to naprawdę ty? 
Chłopak mocno mnie utulił. 
- Nie w Angli? - następnie uścisnęła mnie Willow. 
Chyba nie powiem im prawdziwego powodu mojego przyjazdu tu. 
- Przyjechałam nieco szybciej. Jak bym mogła przegapić te urodziny Eddiego? 
- Zbierajmy się do domu - zaproponował Miller. 
- Okej - uśmiechnęła się Jenks i pociągnęła swoją walizkę. Władowali je do samochodu Eddiego. 
- A wy? Czemu szybciej przyjechaliście? - zapytał Eddie odpalając samochód 
- Byliśmy w Ameryce u rodziny Willow - wytłumaczył Alfie - no i nie chcieliśmy tam długo siedzieć. 
 - Aż tak nudno było? - Eddie spojrzał w lusterko, by widzieć tył samochodu a konkretnie Willow i Alfiego. 
- Pff, nieee - powiedział Lewis z sarkazmem. Mina jego wykazywała wszystko. Może rodzina hipiski jest jeszcze bardziej dziwniejsza niż Ona sama? 
- Na długo wróciliście? - musiałam zacząć inny temat, by nie nastała niezręczna cisza. 
 - Zamierzamy trochę czasu spędzić nad oceanem - Brytyjka czule uśmiechnęła się do Alfiego. 
 - Potem pozwiedzamy sobie to miasto - dodał ciemnoskóry. 
- Spokojnie do wakacji już nas nie będzie. 
 Po dwóch minutach stanęliśmy pod mieszkaniem. 
- Matko, ten dom nic się nie zmienił - odezwała się ruda kiedy tylko weszła do środka. 
- Eddie, mogłeś pomóc mi z walizkami - do pomieszczenia wtargnął zmachany gość.
- Ja po prostu wiedziałem, że sobie poradzisz - zaśmiał się - nie chciałem Ci przeszkadzać. 
Po chwili do salonu wparowali pozostali mieszkańcy i przywitali się z parą. To miejsce przypominało mi internat, w którym kiedyś mieszkałam. Brakowało tylko zrzędliwego dozorcy, Victora. Amber, która miała obsesje na punkcie mody. Mary, od której przeważnie spisywałam zadania domowe. Jerome'a, który zawsze miał poczucie humoru. Niny i Micka też. I Trudy! W sumie to bym nawet chciała wrócić do tych czasów. W sumie nawet bardzo. 
- Żarełko!!!- z zamyśleń wyrwał mnie głos Alfiego. 
Tak się śpieszył do jedzenia, ze wleciał we mnie. A ja natomiast poleciałam na Eddiego, który w ostatniej chwili zdążył mnie złapać. Okulary, które jeszcze przed chwilą były na moim nosie zsunęły się na ziemię. 
- O Boże! To ja ci zrobiłem?!- spytał spanikowany Alfredo, gdy zobaczył fioletową plamę pod okiem. 
 - Nie. Już wcześniej to miałam - wymusiłam uśmiech. 
- Co się stało?- dopytywała się jego dziewczyna.

- A nic - naprawdę nie chciałam o tym gadać. Wystarczająco dużo osób już wie o tym - pójdę do siebie. Do zobaczenia.

W moim pokoju było tak cicho, spokojnie i nawet nie wiem kiedy zasnęłam.



- Przyjdź do Star Bucks'u. Musiałam tylko zanieść papiery do pracy. Chciałam to zrobić jeszcze przed wyjazdem do Angli ale na śmierć zapomniałam.
- Joy. Ja nie wiem, gdzie to jest.
- Jak wyjdziesz z naszego mieszkania skręcasz w prawo i cały czas prosto. Dojdziesz. Spokojnie. Czekam.
I się rozłączyła.
Jak już pewnie wiadomo Mercer nie da się sprzeciwić. Wzięłam torebkę i zeszłam na dół. Zatrzymałam się dopiero na przed ostatnim stopniu gdy usłyszałam czyjąś rozmowę.
 - Too, kiedy powiemy reszcie?
Wychyliłam się bardziej by zobaczyć detale.
 Na blacie kuchennym siedziała KT a przed nią stał Eddie trzymający jej dłonie.
- Kiedy chcesz - wzruszył ramionami.
 Następnie Kara schyliła się by móc pocałować Millera. 
A we mnie coś pękło.
 Zrobiłam jeszcze jeden krok w przód lecz nie poczułam parkietu pod nogami. Głośny huk rozniósł się po całym mieszkaniu gdy zbiło się szklane naczynie. Skąd do cholery wziął się tu ten wazon?

_________

Okej, żeby nie było to nie mam zamiaru usuwać bloga :* Kocham dalej ten serial tak bardzo *_____*. Ale miałam lenia. Takiego wielkiego :D  
Ten rozdział pomogła mi napisać Ana♥ 
 '' nananana nie wiem co dalej :D

nie znam się na twoim blogu ;c

napisz że dalej pojechali w ciszy xD ''
Nie interesujesz się tym, nie wiesz a tyle pomogłaś <3 
Mam nadzieję, że kiedyś tam mi jeszcze napiszemy razem :)
Kolejna sprawa : Jadę do sanatorium ^.^ W środę. Szczerze to wątpię, że będę tam coś pisać. Pobyt tam to będzie jakieś cierpienie...
Czyli kolejny rozdzialik może pojawić się dopiero pod koniec listopada.
Kocham Was ♥ Do napisania :*

Hahhaha :D Alfie i Joy :D